سالگرد که بگذره، هر روزی که برسه یادآور دو تا چیزه، یکی مناسبت خود اون روز و یکی هم اون نوشته‌ای که پارسال در موردش نوشتی.
چیزی که می‌خوام بنویسم در مورد دو تا آدمه. دو تا از دوستان که پارسال تو همچین روز‌هایی(با فاصله‌ای 30 روزه) تولدشون رو تبریک گفتم(اینجا). همین دو دوست، با همون فاصله‌ای که تولدهاشون از هم داره(چیزی در حدود 10 روز) امسال ازدواج کردن.
یکی در شرق و یکی در غرب؛ یکی با سلام و صلوات و یکی با دامبالا دیمبول؛ یکی به صرف شیرینی‌و‌شام و یکی با تناول مقادیر متنابهی .... در مجلس عروسی؛ یکی با ته‌ریشی مذهبی‌گونه و دیگری با ریشی پروفسولی و از ته تراشیده؛ یکی با یقه‌ای خرگوشی و بسته، دیگری با پاپیونی بر یقه؛ یکی به گرمی ما را دعوت نمود و دیگری معرفت به خرج و این زحمت به خود نداد یا لااقل خود را قانع می‌کنم که "از سرِ شلوغی و بهم ریختگی کارها یادش رفته"؛ یکی .....
خلاصه اینکه تفاوت این دو زیاد است، بسیار زیاد. اما نکته جالب اینکه در این دو سال هم برای یکدیگر دوستانی خوبی بودند، هم برای ما.
گرچه بنده‌ی کمترین شرف حضور در هیچ یک از مجالس فوق را نداشته و خدا را شکر، از زحمت دادن تحفه‌ی عروسی فارغ گشته‌ام، اما از این فاصله‌ی دورِ چند صد کیلومتری، تبریکات صمیمانه‌ی خود را به هر دو دوست گرامی و ایالات متحده‌شان ابراز نموده و زندگی‌ای توأم با خوشبختی و عشق را برای همه‌ی این بزرگواران آرزومندم.
سلام
پاسخحذفانشاا... قسمت خودت بشه پسرم
به ناشناس:
پاسخحذفاین نفرینه یا دعا؟
هر جور خودت دوست داری پسرم
پاسخحذفمن که می دونم قند تو دلت آب شد ;)
به ناشناس:
پاسخحذفحتماً هم همین طوره که شما می گی!!..
سلام
پاسخحذفتحفه رو که می گیرم
بزودی هم میام شاهرود
اگه شیرینی می خوای تحفه ام باید بدی
به حمزه:
پاسخحذفاولاً سلام
ثانیاً جواب تبریک رو با "متشکر، ایشالا خدا قسمت شما کنه، می دن گمونم.
ثالثاً تحفه نمی دیم.
رابعاًاصلاً زور دست ماست، می تونیم نمی دیم، می تونی کارتن خواب شی.
خامساً اینجا محیط فرهنگیه و من دارم ملاحظه می کنم، تشریف که آوردید حضوراً جوابم رو عرض خواهم کرد.