Castle اسم یک سریاله و من می‌خوام در موردش بنویسم.
این سریال یک سریال پلیسیه، اما نه از نوع پلیسی صِرف(نه از نوع معمول و آشنا برای ماها مثل سریال‌های پلیسی درجه ده آلمانی) بلکه یه جورایی می‌شه گفت، یه سریال کمدی رمانتیکه.
این سریال یک سریال پلیسیه، اما نه از نوع پلیسی صِرف(نه از نوع معمول و آشنا برای ماها مثل سریال‌های پلیسی درجه ده آلمانی) بلکه یه جورایی می‌شه گفت، یه سریال کمدی رمانتیکه.
این سریال در مورد یک گروه کارآگاهی 4 نفره در اداره پلیس نیویورکه(NYPD) که البته یکیشون پلیس نیست، یه نویسنده‌ست و برای الهام گرفتن در نوشتن، با این گروه سه نفره همراهه.
این نویسنده(Richard Castle) و رئیس گروه که از قضا یک خانوم متشخص و همچین، خوش بر و روی آمریکاییه(Detective Kate Becket) شوخی‌ها و کَل‌کَل‌های جالبی دارن که بر وجه کمدی و البته در موارد خیلی کمی رمانتیک سریال، اضافه می‌کنه. در واقع شخصیت اصلی کتاب‌های جناب نویسنده، همین خانوم کارآگاه هستند. دو نفر دیگه‌ی گروه(Detective Esposito و Detective Ryan) هم از وجوه دیگه‌ی طنزِ سریالن.
موفقیت سریال، البته به نظر من، در زیاد نبودن وجه رمانتیک بین دو شخصیت اصلیه که اگر اینگونه نبود، این سریال هم مثل سریال‌های دیگه به فنا می‌رفت. البته نکته جالب اینه که، پرونده‌هایی که در خلال قسمت‌های مختلف بررسی می‌شن، خیلی پرونده‌های پیچیده‌ای نیستن، بلکه خیلی هم معمولی هستن، اما روابط بین شخصیت‌ها در خلال رسیدگی به جنایت‌ها، سریال رو جذاب کرده.
اگه کسی به این سریال دسترسی داره، حتماً ببینیدتش، چون از seasonِ دومش، 14 قسمت بیشتر نگذشته و واقعاً ارزش دیدن رو داره.
لازم به ذکره که، این سریال رو دوست عزیزم رضا به من معرفی کرده، که باید بگم: "دمت گرم رضا".
گرچه ورود ما به عرصه سریال و گرفتار شدن در این دام، همش تقصیر رضاست و از این بابت باید بگم: "توو اون روحت رضا..."
