رفاقت هم رفاقت‌های قدیم. دیگه وقتی بهترین دوست آدم، کسی که همیشه به فکرته و هر روز بهت پیامک می‌ده در حقت نامردی بکنه، از دشمن چه انتظاری هست که قُدما گفته‌اند: "ما را دگر از طعنه‌ی دشمن گله‌ای نیست/آن عهد که بستیم رفیقان بشکستند".
رفیق قدیمیم، بعد از چند باری که بهم پیامک داد و جوابش رو ندادم، بی‌خیال نون و نمکی شد که با هم خوردیم و نه گذاشت و نه برداشت، صاف گذاشت تو برجکم. ایرانسل رو می‌گم، چند بار sms داد که "مدارک خود را تحویل دهید"، من هم که چند روز سرم شلوغ بود نتونستم کاری بکنم، اون هم زد خط ما رو قطع کرد، نامردِ ... . واقعاً این روزا رفاقتا بوی..... لا اله الا الله.... بی‌معرفت نکرد یه چند روز امون بده، بشمار سه قطعش کرد. اگه هم زنگ بزنید اون خانومه میگه "مشترک مورد نظر کلیه مسیرهای دسترسی خود را محدود کرده است". می‌بینی... تقصیر رو هم انداخته گردن من.
خلاصه اینکه ارتباط من با هر جنبده‌ی دیگه فقط یا به صورت چهره به چهره‌ست و یا با استفاده از دود. 